Albert WASS - Mesaĝo hejmen

Albert WASS
(1908-1998)

Mesaĝo hejmen

(Üzenet haza)

Mi mesaĝas al la hejmaj montoj:	Mi mesaĝas al la domo, kiu edukis:
la stel-irado estas varia.	la fundamento devenas de Dio
Leĝojn havas la ventoj,	k de Li devenas la volo,
pluvoj, neĝoj, nuboj	kiu denove konstruos la murojn.
k malsereno, eterneco ne estas	La akvo kuras, sed la ŝtono restas,
la akvo kuras, la ŝtono restas,	la ŝtono restas.
la ŝtono restas.	K mi mesaĝas al miaj eks-amikoj,
Mi mesaĝas al la tero: nur kresku,	kiuj neis mian nomon:
ankaŭ tiam, se akrido ronĝas la semitaĵon.	se denove turnos la rado,
Se talpo plugas la radikon.	mi ankaŭ tiam restos ilia amiko
Super la mondo gardostaras la Ordo.	k ne venos de mi venĝo, malamo, kolero.
K ne perdiĝas la nobla grenero,	Donu manon al unu la alia k ni iros
sed nek famo estos de l' urtiko,	k ni estos Unu Celo k Unu Volo:
k la tempo la sarkaĵojn formanĝos.	la akvo kuras. Sed la ŝtono restas,
La akvo kuras, la ŝtono restas,	la ŝtono restas.
la ŝtono restas.	K mi mesaĝas al ĉiuj:
Mi mesaĝas al arbaro: ne timu,	al frato, parenco, fremdulo,
se la hakiloj klakados.	maliculo, bonulo, fidelulo
ĉar de ĝi estas pli forta la arbo,	k al kanajlulo,
k el sanga stumpo dum printempo	k al tiu, kiun doloro pelas,
nova arbaro ĝermos triumfe.	de kiu sango makulis manojn:
Ankoraŭ arboj estos,	atentu kaj preĝu!
kiam la rusto	Ie supre sub la alta ĉielo
la mortigan feron jam antaŭlonge voris	jam malrapide moviĝis la steloj
k la frapa mano kun sankta saluto estas	k la akvo kuras k nur la ŝtono restas,
sub la tero por utilaĵo…	la ŝtono restas.
La akvo kuras, la ŝtono restas,	Restos la veruloj k la bonuloj.
la ŝtono restas.	La puraj k la pacemaj.
Mi mesaĝas al la domo, kiu edukis:	Arbaroj, montoj, ideoj k homoj.
se ĝin komplete ruinigos,	Ĉiu bone trapensu, kion vi agados!
post generacio-ŝanĝoj	En la ĉielo jam la zorgaj anĝeloj
refosos la fundamenton	preparos la kribrilon
k sur pramorala blanka ŝtono	oleas la spindelojn de steloj.
oni altiĝos muron, tegmenton, preĝejon.	K venos denove turniĝo de steloj
Venos mil novaj Kőmíves Kelemen,	kiel pri ĝi heroldas la Biblio:
kiu ne per cindro k hom-sango	mezurota estos la filo de homo
konstruos la muron de l' paco,	kiu kiel semmis, tiel rikoltos.
sed per sankt-akvo k pano	Ĉar forkuros la akvo k nur la ŝtono restas,
k konstruos novan domon el la praŝtono.	sed la ŝtono restas.

Bajer-arbaro, 1948.

El la hungara tradukis: Szabadi Tibor J.

WASS Albert

(1908-1998)

Üzenet haza

Üzenem az otthoni hegyeknek:	a fundamentum Istentől való
a csillagok járása változó.	és Istentől való az akarat,
És törvényei vannak a szeleknek,	mely újra építi a falakat.
esőnek, hónak, fellegeknek	A víz szalad, de a kő marad,
és nincsen ború, örökkévaló	a kő marad.
a víz szalad, a kő marad,	És üzenem a volt barátaimnak,
a kő marad.	kik megtagadják ma a nevemet:
Üzenem a földnek: csak teremjen,	ha fordul egyet újra a kerék,
ha sáska rágja is le a vetést.	én akkor is a barátjok leszek
Ha vakond túrja is a gyökeret.	és nem lesz bosszú, gyűlölet, harag.
A világ fölött őrködik a Rend.	Kezet nyújtunk egymásnak és megyünk
S nem vész magja a nemes gabonának,	és leszünk Egy Cél és Egy Akarat:
de híre sem lesz egykor a csalánnak,	a víz szalad, de a kő marad,
az idő lemarja a gyomokat.	a kő marad.
A víz szalad, a kő marad,	És üzenem mindenkinek,
a kő marad.	testvérnek, rokonnak, idegennek,
Üzenem az erdőnek: ne féljen,	gonosznak, jónak, hűségesnek
ha csattog is a baltások hada.	és alávalónak,
Mert erősebb a baltánál a fa	annak, akit a fájás űz és annak,
s a vérző csonkból virradó tavaszra	kinek kezéhez vércseppek tapadnak:
új erdő sarjad győzedelmesen.	vigyázzatok! s imádkozzatok!
S még mindig lesznek fák,	Valahol fönt a magos ég alatt
mikor a rozsda	mozdulnak már lassan a csillagok
a gyilkos vasat rég felfalta már	s a víz szalad és csak a kő marad,
s a sújtó kéz is szent jóvátétellel	a kő marad.
hasznos anyaggá vált a föld alatt…	Maradnak az igazak és a jók.
A víz szalad, a kő marad,	A tiszták és a békességesek.
a kő marad.	Erdők, hegyek, tanok és emberek.
Üzenem a háznak, mely fölnevelt:	Jól gondolja meg, ki mit cselekszik!
ha egyenlővé teszik is a földdel,	Likasszák már az égben fönt a rostát
nemzedékek őrváltásain	s a csillagok tengelyét olajozzák
és kiássák a fundamentumot	szorgalmas angyalok.
s az erkölcs ősi, hófehér kövére	És lészen csillagfordulás megint
emelnek falat, tetőt, templomot.	és miként hirdeti a Biblia:
Jön ezer új Kőmíves Kelemen,	megméretik az embernek fia
ki nem hamuval és nem embervérrel	s ki kint vetett, azonképpen arat.
köti meg a békesség falát,	Mert elfut a víz és csak a kő marad,
de szenteltvízzel és búzakenyérrel	de a kő marad.
és épít régi kőből új házat.
Üzenem a háznak, mely fölnevelt:

Bajorerdő, 1948.